Zuid-Afrika, Dubai en weer thuis!

Hallo allemaal

Bij deze ons super allerlaatste verhaal, deels geschreven in het vliegtuig naar Düsseldorf en ondertussen aangevuld thuis.. De allerlaatste vlucht na negen keer vliegen. Als we terugkijken op de laatste vier weken kunnen we jullie de volgende dingen vertellen.

Na de ballonvaart zijn we direct vertrokken uit Pretoria. We wilden zo snel mogelijk richting Kaapstad, de stad waar we allebei toch enorm verliefd op zijn. In twee dagen met een tussenstop in het plaatsje Colesberg zijn we gearriveerd in een droomhuis in Bigbay, Kaapstad. Aan het strand en een groot terras dat uitkeek op de Tafelberg en Robbeneiland. Iedere avond mochten we genieten van een prachtige zonsondergang met de meest mooie kleuren in de lucht, een plek waar we nog wel een paar weken hadden kunnen bivakkeren.
Aangekomen in dit prachtige onderkomen, bleek het de eerste dagen volledig tot onze beschikking te zijn (I-DE-AAL). Aangezien we hier dus ook een volledige keuken tot onze beschikking hadden, besloten we zelf te koken, iets wat we toch wel misten tijdens onze reis. Snel naar de supermarkt wat inkopen gedaan. Na een uur zaten we allebei met onze eigen Ristorante pizza op schoot in de woonkamer. Koken hadden we ineens toch niet echt zin meer in toen we de pizza's hadden gevonden.

De planning was om 4 a 5 dagen in Kaapstad te blijven en daarna langzaam terug richting Johannesburg te reizen. Uiteindelijk zijn we 13 dagen gebleven... Combinatie van het relaxe en mooie aan Kaapstad en dat we allebei nog ziek zijn geweest heeft daarvoor gezorgd.
Tijdens onze tijd in Kaapstad zijn we een ochtend naar de Woodstock Market geweest. Een gezellige markt, vergelijkbaar met de Feel Good Market in Eindhoven. Veel fashion spulletjes maar ook veel handmade en typisch Afrikaanse kunstwerkjes. Hier hebben we wat rondgeshopt en hebben we geluncht en in de middag zijn we naar Hout Bay gereden om te aanschouwen wat de natuurbranden in deze omgeving hebben aangericht. Heel indrukwekkend om te zien dat een hele berghelling over verschillende kilometers zwartgeblakerd is door het vuur. Veel natuur en dieren hebben hier flink onder geleden. Geluiden van de lokale bevolking geven ook aan dat het enerzijds goed is dat het is gebeurd aangezien veel nieuwe natuur zich nu weer kan ontwikkelen op deze plekken.
's Avonds hebben we een rugbywedstrijd bezocht. De Stormers uit Kaapstad tegen de Sharks uit Durban. Joost is hier vier jaar geleden al twee keer naartoe geweest en ondanks dat de regels niet zijn blijven plakken is het nog steeds super leuk om dit te zien. Na de wedstrijd snel naar huis waar de huiseigenaren een feestje gaven voor een van hun vrienden. Hier nog even een wijntje gedronken en daarna lekker ons bedje ingekropen.

Zondagochtend is echt een prachtig moment om een strandwandeling te maken in Kaapstad. Waar wij in het weekend onze tijd bijvoorbeeld vervullen met scouting, hockey of voetbal, gaan de mensen hier (en met name die aan het strand wonen) naar de life guard lessen, surflessen, stand up peddling of andere activiteiten die aan, op of in de zee plaats vinden. Ook joggen wordt enorm veel gedaan, opzich nog niet gek maar een sportclubje voor vrouwen met jonge kinderen waarbij de jonge moeders in hipster jogging outfits achter hun kinderwagen aanrennen, hebben wij nog nooit gezien. Ook zie je heel veel jonge kinderen in surfpakjes met allemaal hetzelfde mutsje op die op het strand de eerste surflessen krijgen, heel leuk om te zien!
Meer van grappige en totaal onbekende en soms rare situaties (voor ons) kom je hier genoeg tegen. Zo werden de lijnen op de weg bijgewerkt met de hand.... Een persoon plakt het gebied af waar de lijnen tussen moesten komen. De volgende persoon giet vanuit het blik de gele verf tussen de tape en een derde smeert de verf uit. Nu is het wachten tot de verf droog is zodat de verf die over de rand heen komt, weggesneden kan worden en de laatste persoon de tape kan verwijderen van de weg. Toch weer werkgelegenheid voor een aantal personen, maar je mond valt er van open als je deze mensen aan het werk ziet.

Op zondag hebben we het West Coast National Park bezocht, ongeveer 1 uur rijden boven Kaapstad. Dieren spotten (geen big 5, want die leeft hier niet) en genieten van de prachtige natuur in het park. Het park ligt om een lagoon met prachtig blauw water dat schitterende plaatjes oplevert.
Na het weekend zijn we naar de Cederbergen geweest, zo'n 2,5 uur rijden richting het noorden. Bekend vanwege schitterende rotsformaties en watervallen. Helaas hebben wij deze nooit mogen bewonderen aangezien de rit naar deze bergketens toe ons +/- 5 uur heeft gekost. Rond 2 uur kwamen we eindelijk terecht bij het 'kantoor' van het natuurpark dat gestationeerd was in een woonhuis. Het kostte ons vijf telefoontjes, bijna vier nieuwe schokdempers (aangezien de wegen uit gravel bestonden) en onze relatie kwam onder hoge druk te staan toen bleek dat we wederom verkeerd waren gereden..... Eenmaal aangekomen bij dat kantoor, bleken de rotsformaties ergens anders in het natuurpark te zijn, wat zou betekenen dat we nog eens 20km over @#*weg moesten. 'Maar'.... zei de parkwachter, dichterbij was er wel een waterval, slechts drie uur lopen, dat zouden we nog wel redden. Na bijna iedere waterval gezien te hebben in zuid-oost Azie bedankten we hem voor deze aanbieding en zijn we onverrichte zaken terug naar Kaapstad gereden.

Na een hele week aangemodderd te hebben in Kaapstad.... Wat rondslenteren op Waterfront, souverniers shoppen en genieten van al het moois dat Kaapstad te bieden heeft zijn we op donderdagavond naar 'Infecting the city' geweest, een kunst en cultuur festival in het centrum van Kaapstad. Cindy, oud collega van Joost tijdens zijn stage, had hier haar allereerste eigen theaterproductie. Dit moesten we natuurlijk even gaan bewonderen en het was super om Cindy en Linda (haar man) weer een keer te zien. Waar ze allebei meteen over begonnen toen we ze weer zagen was de 1 april grap die ze 2011 bij Joost hebben uitgehaald. Die was dus goed blijven hangen. Super leuk om hun weer even te zien. Cindy is zeven maanden zwanger en haar eerste theaterstuk was zeer indrukwekkend om te zien.
Inmiddels had zich een ander Nederlands koppel gevestigd in 'onze' villa in Bigbay. Edwin en Thirza gingen drie weken op vakantie in Zuid-Afrika. Erg leuk om gezellig Nederlands te kunnen buurten. Op zaterdag besloten we met hen mee te gaan snorkelen met zeehonden in Hout Bay. Na de nodige research bleken hier, zeer waarschijnlijk, geen haaien voor te komen (ze waren de afgelopen 20 jaar niet meer gezien op die plek). Sas voelde zich 's ochtends niet helemaal goed maar besloot toch mee te gaan. Duiken in de Atlantische oceaan van 15ºC vraagt iets meer uitrusting dan duiken in de relaxte 30ºC waarin we in Thailand hebben gedoken. Flink bepakt met alleen blote lippen en kin zijn we vol goede moed het water in gesprongen. Eerst even checken of er echt geen haaien zaten. Toen deze niet te zien waren kon het genieten beginnen. Enorm leuk om te zien hoe de zeehonden die vreemd uitziende wezens komen bekijken. Na een tijd ging er zelfs een zeehondje op Joost zijn rug liggen. Ook de baby zeehondjes waren enorm leuk en speels. Na een klein uurtje hadden we het wel gehad met het koude water en zijn we weer aan boord geklommen waar we een heerlijke scheut warm water in ons pak gegooid kregen en konden genieten van een kopje warme chocomel. Best bizar om dat te drinken terwijl je weer lekker in het zonnetje zit.

Rond het avondeten voelden we ons allebei totaal niet fit en hebben daarom ook het avondeten overgeslagen. Joost voelde zich wat grieperig en Sas had last van flinke steken in haar buik. Bij het naar bed gaan waren deze nog niet verminderd en toen ze na twee uur wakker gelegen te hebben nog niet weg waren en Sas in elkaar trok van de pijn besloten we toch een bezoekje te brengen aan de eerste hulp. Rond 1 uur kwamen we hier binnen en na wat papierwerk ingevuld te hebben werd ze in bed gelegd. De zuster wilde een infuus aansluiten om haar een pijnstiller te geven (voorafgaand aan onze reis was ons geadviseerd zelf injectienaalden mee te nemen, omdat de gezondheidszorg in sommige landen waar we heen gingen niet zo denderend is). Bij het zien van de naald voor het infuus gingen dus haar nekharen overeind staan en gaf ze aan dat we deze naalden zelf bij hadden. De zuster keek enigszins verbaasd en toen we uitgelegd hadden dat we aan het rondreizen waren en dit ons geadviseerd was zei deze vriendelijke meid. 'My dear, I know you're in Africa. But this is SOUTH-Africa'. Nadat de zuster een nieuwe naald had gepakt uit een gesealde verpakking mocht het infuus aangelegd worden. Na twee uur wachten kwam de dokter erbij en gaf deze aan dat ze graag wilde onderzoeken of de ontstekingswaarden verhoogd waren omdat de pijn vanuit de omgeving van de blinde darm kwam. Hiervoor moest het bloed onderzocht worden. Dit kon twee tot drie uur duren. Toen bleek dat deze inderdaad hoger lagen kon er vanaf 8 uur 's ochtends een CT-scan worden gemaakt. Joost was rond 3:00 uur naar huis gegaan en is om half 8 weer terug gekomen. Op de CT scan was niets te zien en met een doos medicijnen voor allerlei kwaaltjes is Sas naar huis gestuurd. Na een dag rustig aan gedaan te hebben besloten we nog een paar dagen naar Knysna te gaan. Een leuk dorpje midden in de natuur. De steken bleven soms nog wel terug komen dus we bleven het rustig aan doen en onze reservering bij een goede Italiaan konden we afzeggen, omdat we ook nog allebei een abonnement hadden op het toilet. In Knysna hebben we genoten van het huisje, het zwembad en van de omgeving.
Na Knysna zijn we door gereden naar Swartruggens. Toen we halverwege stopten bij een benzinestation vroeg een van de werknemers 'What did you do with your car?'. Enigszins verbaasd gaven wij aan niet echt iets bijzonders gedaan te hebben. Toen we uitstapten om te kijken wat deze meneer bedoelde, zagen we dat de rechterzijde en achterzijde van de auto helemaal zwart waren. Even daarvoor zijn we langs wegwerkzaamheden gereden en moesten we op de vluchtstrook gaan rijden. Hier pasten we niet helemaal op dus zijn we met de rechter wielen gewoon over de rijbaan gereden. Hier was net een nieuwe laag teer op gelegd en deze mooie zwarte laag zat nu ook op de witte lak van onze auto. Na het nodige gescheld en het vervloeken hoe achterlijk het land is dat zij auto's laten rijden over zo'n weg, hebben we de verhuurmaatschappij gebeld. Zij gaven aan dat er geen probleem was aangezien we verzekerd waren. Eenmaal aangekomen in Swartruggens konden we kiezen voor een kamer met bad erin of een groot huis voor dezelfde prijs. Wij kozen dus voor het grote huis met rieten dak aan het zwembad, deels twee verdiepingen en slaapplaatsen voor zeker 7 personen. Even navragen waar we lekker wat kunnen gaan eten.. er was 1 fatsoenlijke supermarkt, 1 restaurant die om 18:00 uur dicht ging en 1 bar waar je ook wat kon eten. Het was eind van de middag en tijdens de reis waren we ook al niet veel te eten tegen gekomen dus we besloten voor het restaurant te gaan. Helaas was net de stroom uitgevallen, maar we konden wel een pizza uit de steenoven krijgen. Pizza van Joost ging wel, die van Sas was heel erg vet. Niet echt een goede keuze na al die buikkrampen. Daarna nog maar snel naar de supermarkt flink ingeslagen.
Eenmaal terug naar het huisje ging het heel hard regenen en ook onweer en bliksem was aan alle kanten te horen en te zien. We besloten om toch door de harde regen naar het huisje te lopen vanuit de auto. We waren de auto net uit en schrokken super erg van een hele harde knal! Dus Joost riep meteen, terug in die auto!! Daar nog even gewacht tot we opnieuw een poging durfden te wagen om naar het huisje te lopen. Daar aangekomen op zoek naar lampjes en kaarsjes. Al snel werd ons duidelijk dat ook alle spinnen (echt hele dikke en grote!) uit de omgeving lekker bij ons binnen kwamen zitten. We werden gek, overal waar we keken zagen we er één. We werden weer een beetje blij toen de stroom het weer deed maar toen na een tijd ook nog vonken van het gasfornuis kwamen en we gesmolten rubber roken hadden we het helemaal niet meer. Toch maar even de eigenaar gebeld en ze kwamen er meteen aan. Ondertussen hoorden we ook lampen kapot springen. Ze hebben alles gecontroleerd en inmiddels was de stroom weer uitgevallen. Sas vroeg ze de elektriciteit dan maar helemaal uit te zetten. Dit hadden ze gedaan en ze verzekerde ons ervan dat er nu dus niks kon gebeuren. Even later klapte er iets in het elektriciteitskastje. Wat bleek nou.. in het dorp was de stroom weer aangezet en het kastje had daardoor een klap gekregen waardoor er weer een draad gesmolten was. Weer opnieuw kwamen ze kijken, weer alles gecheckt en nu was het echt goed. Sas haar vertrouwen hierin was echter flink gedaald dus ze vroeg de eigenaren of er misschien ergens een brandmelder hing. Ze begonnen te lachen, maar nee die was er niet. En of we wisten waarom.. nou er was namelijk helemaal geen brandweer! Toen Sas ging uitleggen dat het meer ging om mensen te laten weten dat er brand is, bijvoorbeeld als je ligt te slapen, werd het raam laten zien waardoor we konden vluchten. Nou oke.. we gaan er maar voor. Die avond samen geslapen in een één persoonsbed, met een lampje aan en de deken dicht om ons heen tegen de spinnen. De volgende dag waren we meer gerustgesteld, de meeste spinnen waren wel vertrokken en we kozen die nacht ieder voor een eigen bed. We wilden nog graag een selfdrive doen en dit was ook de reden dat we daar verbleven. Dus na een korte nachtrust op naar Pilanesberg!
Door de regen van de avond ervoor was er veel zand en modder van de al niet te beste oprijlaan weggespoeld. Onze spiksplinternieuwe Opel Corsa kon veel hebben maar de weg was behoorlijk slecht. Dus met 5 km per uur naar beneden. Na een uurtje rijden zijn we in Pilanesberg gearriveerd. Dit natuurpark ligt dicht bij Sun City, een dorp dat volledig afgesloten is van de buitenwereld en alleen bereikbaar is via een grote poort met slagbomen. Je betaalt entree voor dit dorp dat volledig ingericht is voor de élite. Het wordt ook wel het Las Vegas van Zuid-Afrika genoemd. Bij aankomst in het park was te merken dat er geld in de omgeving zat, toen een stoet van +/-25 Lamborghini's, Ferrari's en Porsces voorbij kwam gereden. De self drive in Pilanesberg was erg leuk. Het voornaamste doel was toch wel om de leeuw te zien. Dan hadden we de Big 5 deze reis compleet. Na verscheidene gnoe's, zebra's en pumba's gezien te hebben besloten we nog een rondje te rijden langs de dam die in het park ligt. Hier zouden de verschillende groepen leeuwen voornamelijk leven. Tijdens dit tochtje zagen we op een gegeven moment drie auto's bij elkaar stil staan. Dit betekent over het algemeen niet dat er een mestkever de weg over probeert te steken, dus VOLLE GAS (40 km p/u) erop af. Toen we de plek naderden reed een van de stilstaande auto's alweer verder.... 'MOOOI, meer plek voor ons om die leeuwen te zien'.
Toen deze auto ons voorbij reed waren de bestuurder en zijn bijrijder druk aan het wijzen naar iets achter ons. Joost keek eens even in zijn achteruitkijkspiegel en daar ziet hij 3 Leeuwen de weg oversteken. Juist..... Precies de plek waar wij net voorbij zijn gereden... Echte rangers!!!
Snel omkeren en erachteraan.... Het was prachtig om deze statige dieren te zien die werkelijk waar er niks om lijken te geven dat je 2 of 3 meter achter ze rijdt. Na verloop van tijd verdwenen ze in het hoge gras langs de kant van de weg. Maar, wacht eens even, hier zagen we net nog familie Pumba (pap, mam en baby) lekker grazen op hun knietjes.... Dat zag één van de leeuwen ook. Gelukkig (of jammer genoeg) zag papa Pumba dit ook en vlogen de drie everzwijntjes snel weg. Een van leeuwen zette nog een korte achtervolgingspoging in, maar staakte deze al gauw... Het was vandaag dan ook bijna 30 graden. Dan zouden wij ook niet te lang rennen.

De volgende dag zijn we terug gegaan om nog een nachtje te logeren bij onze favoriete Afrikanen, André en Marianne in Pretoria. Wederom werden we met open armen ontvangen als koning Joost en de verloren dochter Saskia (dit is hoe André haar maar bleef noemen). Na lekker gesetteld te zijn besloten we de auto te laten wassen (waar heel de wasstraat met open mond stond te kijken naar onze 'teertatoeage'). En niet alleen in de wasstraat.. als we ergens tol moesten betalen werden wij niet aangekeken, maar mensen keken alleen maar naar onze auto.. en als we ergens stil stonden zag je iemand vanuit een andere auto kijken, die vervolgens iets zei tegen degene naast zich, die vervolgens ook onze auto ging bekijken, en dan met van die blikken van, moet je zien!! 's Avonds zijn we uit eten geweest en op tijd naar bed. De volgende ochtend tas gepakt en op naar vliegveld. Ook de verhuurder van de auto had zoiets nog nooit op een auto gezien. Die avond zijn we naar onze op een na laatste bestemming gevlogen... Dubai.

In Dubai hadden we een prachtig appartementje in een mooi gedeelte van de stad en recht naast de grootste moskee van het stadsdeel. In Dubai hebben we een bezoek gebracht aan de grootste shopping mall waar we onze ogen uit hebben gekeken. Een enorm aquarium, een winkel vol met Hello Kitty zooi en een snoepwinkel 'Candilicious' waar 'verse' snoep wordt gemaakt. Toen wij heel beschaafd een kleinigheidje hadden gekocht stond er een gezin voor ons die flink uitgepakt, ofja eigenlijk ingepakt, hadden. De rekening bedroeg 1756 Dirham, wat neergkomt op zo'n €440,-..... AAN SNOEP..... De wereld wordt gek, maar in Dubai kan alles...
De volgende dag lekker liggen chillen aan ons verwarmde zwembad op het dakterras.... Verwarmd ja.... Het zwembad was warmer dan de buiten temperatuur (zo'n 25-30 graden). Een bezoek aan het door de mens opgespoten palmeiland mocht natuurlijk niet ontbreken. Bizar om dit te zien maar vooral wat er gebouwd wordt in Dubai. Enorme gebouwen en het lijkt maar niet te stoppen.
Ook een bezoek de Burj Khalifa, hoogste toren van de wereld, mocht niet ontbreken. In de lift op weg naar 452 meter hoogte werd er m.b.v. beamers op de wanden van lift een film geprojecteerd hoe hoog we nou eigenlijk gingen in vergelijking met andere hoge gebouwen in de wereld. De 452 meter die we zijn geweest in hoog... Maar omdat alles in Dubai zo immens is lijkt het niet zo heel hoog, vonden wij.
We zijn ook nog op desert safari geweest. Na een hele rit door dubai konden we eindelijk richting de woestijn. Daar zijn we hard! door de woestijn gereden en kwamen we aan bij een plek waar heel veel mensen waren en waar je vanalles kon ondernemen. Daar hebben we een kort ritje op een kameel gemaakt, de arabische kledij aangetrokken, genoten van een optreden en lekker wat gegeten, een hele nieuwe ervaring weer!
De laatste dag nog even een goed contact onderhouden met de zon aan het zwembad en 's avonds uit eten en toen zat het er eigenlijk echt op.

Het einde is zo snel dichterbij gekomen dat we ons tot het laatste moment niet echt realiseerden dat we naar huis gingen. Na, 8 landen bezocht te hebben, na 58 slaapplaatsen (voor Sas 59 aangezien ze nog in het ziekenhuis heeft gelegen) , na 9 vluchten met ongeveer 50 vlieguren, ontmoetingen met mensen die indruk op ons hebben gemaakt en na een reis van 4 maanden waarbij we alles hebben gedaan wat we wilden, van geen moment spijt hebben, zijn we nu weer lekker veilig in onze thuishaven. De vlucht terug was niet leuk, met veel turbulentie. Het wederzien met de familie en zo snel mogelijk alle vrienden maakt dat gauw weer goed.

Wij willen jullie bedanken voor het lezen van ons (soms wat lange) verhalen en het reageren hierop. Vonden het altijd erg leuk om terug te lezen dat mensen ook daadwerkelijk geïnteresseerd waren naar wat wij deden. Het 'normale' leven gaat nu weer beginnen. We zien jullie vast snel een keer...... Bedankt.


Groetjes Saskia en Joost