Laos & Vietnam

Na de vakantie met Willem en Maud zijn we met z'n tweeën naar Laos gereisd. Een rit met de mini van van Chiang Mai naar Huay Xai. Een flinke zit waar we wel een mooie tussenstop hadden bij de witte tempel, vlakbij Chiang Rai. Een indrukwekkend gebouw met sierlijke vormen, ingelegd met mozaieke spiegeltjes en uiteraard SPIERWIT. Na deze tussenstop snel door naar de grensovergang waar je zonder dat je het in de gaten hebt in het stuk niemandsland tussen Thailand en Laos, verwisseld van rijbaan (ja in Laos zijn we weer oldschool rechts gaan rijden). 'Even' het papierwerk invullen bij de grens en vervolgens snel door naar Huay Xai. Hier zijn we slechts één nacht gebleven. De volgende ochtend werden we namelijk vroeg opgepikt om met de slowboot naar Luang Prabang te reizen, een tweedaagse tocht over de Mekong met eenovernachting in Pakbeng. Het heeft even geduurd voor de trossen los werden gegooid. Wij waren vrij op tijd aanwezig en hadden al snel onze stoelen gevonden (wat praktisch oude trein of busstoelen zijn geweest en gewoon in deze boot gezet zijn). Langzaam stroomden de boot vol met voornamelijk backpackers. Na een poosje leek de boot toch echt vol te zitten toen er nog een groep van +/- 30 mensen het trappetje af kwam gelopen.  Zij gingen er echt niet meer bij passen en nadat er een hoop stampij gemaakt was door een aantal mensen, waarbij iedereen die al in de boot zat werd opgeroepen om eraf te komen om een 'statement' te maken (wat wij dus mooi niet deden aangezien wij al betaald hadden en onze spullen aan boord lagen) werd er een tweede slowboat ingezet (Hè kak, waren we maar wel opgestaan. Zij zaten nu maar met 30 op een boot en wij met minstens twee keer zoveel). Eindelijk konden we gaan genieten van de rust en het prachtige uitzicht aan de oevers van deze rivier. Bijzonder was dat alle locals die mee voeren achterin de boot zaten in de herrie van de motor op de houten vloer op de grond. Apart om deze verschillen te zien. De Mekong bestaat op deze route uit grote rotsblokken die boven het water uitsteken en we hebben ons verbaasd dat we er geen geraakt hebben die toevallig net onder water zat verstopt. Onderweg met twee Fransen een potje yatzee gedaan met behulp van een stuk van een doos. Tegen het vallen van de avond zijn we aangekomen in Pakbeng. Er staan veel mensen je op te wachten om hun guesthouse te promoten. Prima, Joost wacht op de tassen en Sas is op de scooter meegegaan om een guesthouse te checken. Schoon, warm water, wifi.. en dat voor 6 euro.. Doen! 's Avonds uit eten met de Fransen en nog twee Nederlanders.
Na een goede nachtrust en weer een fijn dagje op de boot zijn we meteen doorgereisd met de bus naar Vang Vieng om daar met Sarah en Jason (eerder ontmoet in Bangkok) oud en nieuw te vieren. De bus leek wel een achtbaan in het donker en we hebben ons meerdere malen afgevraagd hoe dicht we bij de afgrond waren. Vervolgens werden we midden in de nacht afgezet in the middle of nowhere.. Tuktuk?  Uhm ja doe maar dan he.. Vervolgens afgezet in het centrum.. Alles donker en dicht en als er wel wat open was waren ze vol. Hier ligt er dan iemand op de grond te slapen die je wakker maakt, room available? Na een lange tijd werden we er toch wel moe van, het was ongeveer 4 uur en we liepen al lange tijd rond. Geen idee wat te doen.. Horen we ineens hee Joost!! Waren het Jason en Sarah, zij hadden hetzelfde probleem. Tot 7 uur hebben we samen voor een guesthouse op de bankjes gelegen en wat gekletst. Rond 7 uur ontdekten we wat leven in de omgeving en zijn we ingecheckt bij een hotel. Na een ontbijtje tot het avondeten geslapen. Die avond een leuke oud en nieuw gehad met hen, in een barretje. Sarah had gelukkig wat vuurwerk ingeslagen en Joost had nog een paar romeinse kaarsen op de kop kunnen tikken. Een geslaagde en gezellige avond gehad met z'n vieren. Op 1 januari de nieuwjaarsduik vormgegeven in tuben. Je zit dan in een band en drijft op een rivier. Aan het water zitten barretjes en ze gooien vanaf de kant een touw naar je zodat je eruit kan. Een leuke ervaring met prachtig uitzicht, daarnaast is dit helemaal geen vervelende manier om het nieuwe jaar 'in te duiken'.
Na Vang Vieng zijn we naar Luang Prabang gegaan. Scootertje gehuurd, genoten van een super mooie waterval, naar tempels geweest en rondgelopen op de avondmarkt. Vervolgens zijn we naar Hanoi in Vietnam gevlogen. Taxi, kun je ons afzetten in een restaurant met wifi? Natuurlijk! En zo worden we afgezet bij een guesthouse. Uit beleefdheid maar gaan kijken naar een kamer maar vervolgens te voet verder. Wat een stad.. we waren er pas net en zagen al snel gebraden hond. Na tien minuten erg blij dat we nog niet aangereden waren door de vele scooters, echt een gekkenhuis. Verkeersregels lijken hier niet te bestaan. Het is ook ongelofelijk wat mensen allemaal vervoeren op een scooter in Vietnam. Wat we onder andere gezien hebben is dode en levende dieren (bijv. eenden en een kip die aan de scooter hangt of een dik varken ) een matras, een plaat zo groot als een deur, vier super grote porseleine vazen en ga nog maar even door. In Hanoi ontmoeten we Bert Kroft bij toeval in een camera winkel, een man uit Valkenswaard die vanuit daar naar Bangkok fietst o.a. voor het goede doel. Met hem uiteten geweest want we waren erg benieuwd naar zijn reis! Maandelijks verschijnt er een verhaal over hem in het Eindhovens Dagblad. In Hanoi een voorstelling van Puppetry gezien (theater met poppenspel in het water) en naar het vrouwenmuseum en naar een oud-gevangenis geweest uit de Viëtnamoorlog. 's Avonds zagen we iemand leuke kaarten verkopen dus gingen we even kijken. Ineens beginnen ze de kaarten in te pakken, lopen ze alle kanten uit en ook het tafeltje met de kaarten verdween. Okee stonden we daar met kaarten in ons hand rond te kijken. Al snel werd ons duidelijk dat politie voorbij kwam en dat de mensen de kaarten illegaal verkochten. Politie weer weg, alle kaarten en mensen weer terug..heel apart. Het weer werd wat minder goed maar toch besloten we naar Sapa te gaan, helemaal in het noorden van Viëtnam.

In Sapa waren overal vrouwen in traditionele kledij die spullen wilden verkopen, soms tot het irritante toe. Er was één meisje die wel onze aandacht trok, Lilly, en ze vroeg of we een tour met haar wilden doen. We gingen naar de rijstvelden en naar haar huis in een lokaal dorpje in de bergen. We besloten het te doen. De volgende dag met vele lagen kleren door de regen op naar de plek waar we hadden afgesproken. Het was een tocht met kou, regen, modder en we waren doorweekt, maar het was de moeite waard! Het uitzicht en de rijstvelden waren super mooi! Met Lilly liepen er nog twee vrouwen mee. Gelukkig maar, ze hebben ons meerdere malen gered wanneer we uitgleden door de modder op de steile berghellingen tussen de rijstvelden! Joost is toch drie keer uitgegleden en heeft daarmee zijn enkel verzwikt. In het begin geen last van maar later toch wel. Bijna aangekomen bij Lilly zagen we  in het dorp veel touristen die allemaal naar een grote overdekte plek gingen voor de lunch. Wij waren zo blij dat we daar niet tussen zaten en enkele momenten later zaten we bij Lilly thuis om het vuur. Onze kleren werden gedroogd en Lilly kookte voor ons een heerlijke lunch met eerder gekochte spullen van een lokale winkel. Het huis is erg donker en primitief maar uiteraard staat ook hier een dikke televisie. We hadden kunnen weten dat de twee andere vrouwen niet voor niks de hele tijd met ons mee waren gelopen en ja hoor, na de lunch kwamen de verkoopspullen op tafel van ineens drie mensen. Aangezien we toch wel erg blij waren dat ze ons geholpen hadden tijdens de trip kochten we twee tasjes. Ondanks dat we trots waren op ons afdingen zullen ze wel een goede deal gemaakt hebben want we kregen er gratis twee armbandjes bij :) We hebben veel respect gekregen voor de mensen hier. Lilly is 18, getrouwd op haar 14e en heeft 2 kinderen. Ze verkoopt spullen, doet tours (en loopt de tocht dus vaak, soms met veel spullen of haar jongste kindje op haar rug) en daarnaast voed ze ook nog haar kinderen op en kookt ze. Het was een vrolijke meid en ze wist ons veel te vertellen over haar village. Joost kreeg steeds meer last van zijn enkel maar gelukkig werden we sowieso terug gebracht met de scooter. Alles net lekker droog, jippie, weer door de regen naar Sapa. Aangekomen in ons hotel hadden we enigzins een probleem. Alles was nat en binnen was het heel koud aangezien er geen verwarming, dubbel glas of isolatie was. Hoe gingen we onze kleren drogen? Joost ging navraag doen en kwam terug met een heater die we konden huren. Heater in de kast en daar alles opgehangen (alles kastdroog dus;) ). We hadden twee bedden maar door de kou sliepen we in één bed. Die avond aten we afgehaalde pizza, het was net kamperen in een hotel en eigenlijk best gezellig!

De volgende dag op weg terug naar Hanoi met de bus. Tijdens de stop moest Sas naar de wc. Daar aangekomen waren er geen wc's, alleen wat stenen in een open ruimte. Vervolgens ging een vrouw er gehurkt zitten plassen, aha dit was dus wel de wc! Gelukkig waren er daarachter nog open hokjes, toch net iets meer privacy. In de bus hadden we wifi dus we waren aan het kijken wat we wilden doen. In heel noord en midden Vietnam was het weer niet echt top en ook de vooruitzichten gaven geen hoop. We bedachten spontaan naar Saigon te vliegen en boekten onze tickets nog in de bus. We zochten een hotel dichtbij het vliegveld en lieten ons brengen door de taxi. De meter van de taxi liep belachelijk snel op dus we hebben de taxichaffeur gezegd te stoppen en zijn midden aan de grote weg uitgestapt. Vervolgens door met de volgende taxi. Die avond vonden we een grote supermarkt en we sloegen groots in (stokbrood, kaas, pindakaas, haribosnoepjes, chocola enz). Na een vlucht van ongeveer een kleine twee uur en een beetje turbulentie in Saigon aangekomen. We voelden meteen weer de warmte, heerlijk! In Saigon waren we het meest onder de indruk van het War museum. Verder hebben we ons vermaakt met onder andere een massage door slechtziende/blinde mensen, een duik in een lokaal zwembad en wat rondlopen. Vervolgens met de bus naar Mui Ne, op zoek naar wat rust en ook gevonden! Boekje gelezen, spelletje gedaan,lekker gegeten, aan het strand gelegen waar je tientallen kitesurfers kan bewonderen en natuurlijk een massage! Onze slaapplek werd gerund door een gezin, hele lieve mensen. Voor ons mini huisje was een tuintje met palmbomen, hangmatten en plekjes om te zitten. Heerlijk om een keer je eigen ontbijt klaar te maken!

We wilden graag nog een motortour doen in Vietnam en vanuit Mui Ne waren er genoeg mogelijkheden. Inmiddels waren we weer helemaal opgeladen dus kozen we voor een vijfdaagse tour met de easyriders naar Saigon.  We werden opgehaald door Quang a.k.a. Messi en Yung. Twee leuke gasten die het roken niet verafschuwen. Iedere stop en ieder moment dat ze niet op de motor zitten roken ze een sigaret (iets wat veel, voornamelijk, Viëtnamese mannen typeert).
De eerste dag zijn we achterop gesprongen (ook je backpack gaat mee en wordt vastgemaakt achterop de motor) en hebben we de fairy stream gezien, de rode zandduinen (en ervanaf gegleden, heel hard!) en de witte zandduinen, super mooi!! In de middag heerlijk lokaal geluncht en naar Chicken village geweest (het heet zo aangezien vrouwen hier de baas zijn maar ook alles moeten betalen). Na een mooi uitzichtpunt eindigen we die dag in Da Lat. De volgende morgen weer vroeg op de motor. De eerste dag was niet helemaal soepeltjes verlopen aangezien ons programma die we hadden niet helemaal overeen kwamen met de ideeën van onze easyriders. Ze verzekerden ons ervan dat we wel alles gingen zien maar dit ging mis op dag twee. In Da Lat zouden we naar Crazy House gaan en na een tijdje leek het er toch echt op dat we Da Lat al uit waren. Sas vroeg dit even na en toen was het van ja, we kunnen wel terug rijden maar is wel lastig voor de rest van het programma, keuze was aan ons. Boos dat het balletje bij ons werd gelegd hebben we toch duidelijk kunnen maken dat dit niet de afspraak was. We gingen eerst naar een pagoda en toen we terug kwamen zeiden ze zelf al dat we terug gingen rijden naar Crazy House, we waren duidelijk geweest dus. Uiteindelijk waren we er heel snel er was er dus niet echt een probleem. Vervolgens nog veel stops gemaakt, onder andere bij een flower farm, koffieplantage en de verwerking daarvan gezien (de speciale koffie wordt heel apart bereid!), bij een fabriek waar ze zijde maken, bij de Elephant waterfall en genoten van een zonsondergang aan een floating village. Ook de plantages met ananas, peper en cashewnoten zijn tijdens één van de dagen voorbij gekomen. Die avond met onze easyriders gegeten en ze vertelden dat ons programma lastig was voor ze. Ze gaven aan dat ze het geld nu moeten delen met de eigenaar waar wij geboekt hadden en dat degene wel een programma bedenkt maar dat niet alles mogelijk is en dat zij soms hele mooie routes weten en ook zelf tours doen. Was super fijn om het hierover te hebben en we begrepen het ook maar hebben ook gezegd dat communiceren hierover wel fijn is. Ze reden namelijk maar en wij hadden telkens geen idee waarheen. Dus afgesproken dat we voor dag drie gingen bespreken hoe en wat. Het was een topdag! Er was nog een meisje alleen op de motor aan het rondtrekken en zij is een stukje meegereden. We hebben die dag genoten van weer een village, de fabriek voor het maken van bakstenen, een grote waterval waar we in konden zwemmen en waar we een massage van hebben gekregen :), geleerd hoe ze rice paper maken en geholpen met het maken van noodles. We zijn ook nog bij een waterval gaan kijken waar we een groepje Vietnamese jongens en meisjes zagen. De jongens zagen we daarvoor al tussen de rotsen een kippetje braden. Toen we terug wilden lopen waren de meisjes Sas allemaal aan het aankijken. Of Sas met ze op de foto wilde hihihihi, dus Sas zei is goed, alleen met mij of ook met Joost? Hihihihi jaa ook met Joost!! Verschillende camera's kwamen erbij en het was hilarisch. Een foto met ons bij één van de meisjes heeft al bijna 200 likes op facebook dus het zal wel echt heel leuk zijn geweest voor Vietnamezen. Ze vroegen of we erbij kwamen zitten. Onze easyriders zaten te wachten op ons maar hadden gezegd take your time dus voor we het wisten zaten we met een biertje, stukje kip en allerlei eten in ons hand. Via translate met ze gecommuniceerd. Was een topervaring, zeker omdat het zo onverwachts was. Die nacht sliepen we in Bak Mil (vlakbij de grens van Vietnam en Cambodja). Dag vier werd in plaats van dag vijf onze laatste dag aangezien dat makkelijker was en we op de laatste dag niet veel nieuws gingen zien. Na een ontbijt kwamen we bij de eerste stop tot een toch wel pijnlijke conclusie. Door een miscommunicatie waren we ons volle fotokaartje met meer dan 2000 foto's kwijt. Het zou nog in het hotel liggen en de easyriders gingen meteen bellen maar helaas, ze hebben het nergens kunnen vinden. Gelukkig hebben we als het goed is alle foto's tot en met Laos naar huis verzonden en ook dag één en twee van de motortour stonden op de tablet. Van dag drie en de rest van Vietnam hebben we alleen nog wat foto's gemaakt met de gopro, auw.. Het risico dat je mega hard tegen elkaar uitvalt is groot aangezien je beide boos bent op jezelf en elkaar en niemand anders hebt om het tegen te uiten. We besloten het te laten, te genieten van de dag.. Er zijn ergere dingen. Die middag gezien hoe ze de chopsticks maken (de stokjes waar iedereen hier mee eet), super leuk!Weer aangekomen in het backpackers gedeelte van Saigon vonden we snel een hotel. Onze vijf zakken was weggebracht, konden we daarna weer vooruit.
In Saigon zijn we naar de Cu Chi tunnels geweest, waar je o.a. kunt zien wat voor wapens en vallen er in tijdens de oorlog gebruikt zijn en je kunt in de ondergrondse tunnels gaan als je wilt. Deze zijn inmiddels wel aangepast op het lichaamsformaat van de westerljngen. Bizar om het allemaal te zien en de verhalen van de oorlog te horen. Joost is in een tunnel geweest en kwam er toch wel wat benauwd uit. Je kan daar ook schieten met geweren, wat je dus ook de hele tijd hoort op de achtergrond als je daar loopt. Wij vonden dat behoorlijk ver gaan en hebben dit dus niet gedaan. De drukte en het schieten maken het erg toeristisch, maar toch vonden wij het de moeite waard. Na al het Vietnamese eten tijdens de motortour hebben we (ja het is schandalig) twee avonden bij de mac gegeten.

Vanuit Saigon weer verder gegaan naar de Mekong Delta, Can Tho. Hier zijn we met een hele goede deal in een mega luxe pas geopend hotel terecht gekomen. We kwamen binnen en schaamden ons bijna met onze backpacks. Meteen staan er vier mensen op om te glimlachen, de lift wordt voor je ingedrukt en wanneer je even vijf minuten op iemand wacht inde lobby wordt er drinken gebracht. Een kamer met allerlei knopjes voor alles, een heerlijk bed met zachte dekens, hete douche, licht in de kast en een raam tussen het slaapgedeelte en de badkamer. Hier hebben we heerlijk genoten van het zwembad op de 8e verdieping en hebben we rondgefietst (fietsen waren gratis en werden klaargezet voor je wanneer je er alleen al naar keek). Toppunt was toch wel toen we achter het hotel stonden te wachten op een minibusje dat ze buiten stoelen kwamen brengen voor ons! Bij het hotel boekten we een tourtje naar de floating markets, kanaaltjes en een fruitfarm. We gingen echter alleen naar de floating markets en vertelden dat tegen het hotel. Ze vonden het zo vervelend maar konden niks doen, en er kwam natuurlijk drinken na een paar minuten. Uiteindelijk kregen we een klein beetje geld terug en verontschuldigden ze zichzelf, ze waren pas net open en tourtjes was nog nieuw voor ze. Is tebegrijpen. Samen zaten we lekker aan het zwembad onze op de floating market gekochte watermeloen in stukken te snijden toen er iemand van het hotel kwam. Nog een keer sorry en omdat we niet naar de fruitgarden waren geweest wilden ze ons wat fruit aanbieden, super lief. We keken naar onze grote watermeloen en naar elkaar, pineapple dan maar? De floating markets waren heel leuk om te zien! Eerder hebben we dit in Thailand gezien, waar wij het heel toeristisch vonden. Soms zie je dat ze op hun bootje een stok (een soort antenne) hebben met daaraan de verschillende producten die ze verkopen. Het kost ook bijna niks. Onze watermeloen was 5000 wat ongeveer 20 eurocent is. In het hotel hebben we een Duits stel ontmoet waar we twee avonden mee hebben gegeten. Hij had haar ten huwelijk gevraagd tijdens deze reis en zij was de ring verloren, en hij had per ongeluk het filmpje van het aanzoek gewist. We werden enigzinsgerustgesteld over ons fotokaartje met dit verhaal en met elkaar hebben we er maar om gelachen.

Na drie goede nachtrusten en fijne dagen zijn we doorgereisd naar een eiland, Phu Quoc. Hier hebben we ons 6 jarig jubileum gevierd. Scootertje gehuurd, op  stranden geweest, genoten van de omgeving en uit eten geweest in een dure tent. Motto was, alles mag vandaag! We namen met de scooter de adventure route en dat hebben we geweten, soms reden we over een bruggetje gemaakt van takken die achter elkaar waren gelegd! Maar zeker de moeite waard. Tussendoor nog samen wat gedronken bij Kiki Coconut Beach. Een prachtig resort in the middle of nowhere. Misschien was het toch iets te avontuurlijk.. die avond en nacht kreeg Sas steeds ergere rugpijn. Lopen, zitten, liggen en zelfs ademhalen deed erg veel pijn. Na de tijgerbalsem en een nachtje slapen ging het wat beter. Gelukkig is dit de ideale plek om te rusten en hebben we dat gister dan ook gedaan op een bedje aan het strand. Toen we na het eten terug liepen kwamen we vier mensen tegen die op dezelfde plek als ons verblijven (een ouder stel en een jongen en meisje van onze leeftijd) en ze haalden ons enthousiast over om wat mee te gaan drinken. We hebben een super avond met ze gehad! Het meisje is half Thais, half Nederlands, woont in Nieuw-Zeeland, is nu aan het reizen en gaat daarna voor twee jaar in Londen wonen. Zo hoor je nog eens wat. Vandaag weer een dagje chillen, wat plannen uitstippelen voor Cambodja en Zuid-Afrika en morgen reizen we naar Kep (Cambodja). De weken vliegen voorbij voor ons gevoel en aan de andere kant lijkt het alsof we al lang weg zijn doordat we al zoveel gezien en gedaan hebben. Iedere week maken we trouw een heimwee envelop open (helpt ons ook enigzins richting te geven aan welke dag het eigenlijk is) en iedere week is het weer super om het te zien en lezen, dankjewel daarvoor! Het is verhaal is erg lang geworden dus we zullen er maar eens mee stoppen, tot de volgende!